Procederen

Als overleg niet mogelijk is, is de gang naar de rechtbank helaas vaak onvermijdelijk. Dat kinderen hier last van hebben, weten we wel. Wat de echte impact van een – nota bene- door mijzelf bij de rechtbank opgestarte procedure was, werd mij recent weer eens pijnlijk duidelijk.

Wijzigen kinderalimentatie

Een vader, al enige tijd geleden gescheiden en een co-ouderschap met zijn twee kinderen, benaderde mij. Omdat zijn oudste inmiddels fulltime bij hem woonde, had hij geprobeerd met zijn ex nieuwe afspraken te maken over de verdeling van kosten van de kinderen. Omdat zijn ex hier niet voor openstond, ook niet nadat ik haar per brief had benaderd, heb ik namens deze vader een verzoek tot wijziging van de kinderalimentatie ingediend bij de rechtbank. Na een periode van 8 (!) maanden vond er uiteindelijk een zitting plaats.

Kindgesprek in alimentatiezaken

De kinderen van mijn klant waren op het moment dat het verzoek werd ingediend 17 en 14 jaar. In kinderalimentatieprocedures worden kinderen vanaf 16 jaar ook uitgenodigd voor een gesprek met de rechter, buiten aanwezigheid van hun ouders. In mijn zaak was dit overigens niet gebeurd.

Jong-meerderjarige als zelfstandige procespartij

Wat was er wel aan de hand? Het oudste kind van mijn klant, een zoon, was twee dagen voordat de zitting zou plaatsvinden 18 jaar, en dus meerderjarig, geworden. Als je 18 jaar bent, wordt je als jong-meerderjarige een zelfstandige procespartij. Om de reden had de rechtbank ook de zoon opgeroepen om bij de zitting van zijn ouders aanwezig te zijn.

Machtigen van ouders

Met mijn klant heb ik van te voren nog besproken dat zijn zoon niet naar de zitting behoefde te komen. Hij kon zijn vader ook machtigen om namens hem het woord te doen. Maar nee, dat wilde zoonlief niet: als hij zijn vader zou machtigen had hij het gevoel dat hij alleen achter de mening van zijn vader stond. Hij zou daarom gewoon meekomen met zijn vader en de zitting bijwonen.
Tja, dat recht had hij natuurlijk, maar of het nou zo zinvol was.. Daar te zitten terwijl je ouders met ieder een eigen advocaat aanwezig zijn en er allerlei, soms ook niet al te vriendelijke, standpunten over en weer geroepen worden. Ik moet zeggen dat ik het van te voren ook wel spannend vond. Mijn eerdere ervaring was dat kinderen in zo’n geval er voor kiezen niet te komen en een van hun ouders machtigen.

De zittingsdag

Toen ik op die bewuste dag op de rechtbank aankwam, zag ik mijn klant al zitten met naast hem zijn zoon. Ik heb zoonlief kort uitgelegd wat er binnen zou gaan gebeuren en ook dat het tijdens een zitting gebruikelijk is dat er allerlei, soms ook niet zulke aardige, dingen gezegd worden en dat hij maar moest proberen dat niet al te letterlijk te nemen.
En toen begon de zitting.. De rechter richtte zich eerst tot de zoon en gaf aan dat het goed was dat hij was meegekomen. Ze kon het echter ook begrijpen als hij het moeilijk vond om erbij te zijn en de zaal wilde verlaten. Maar nee, hij wilde gewoon blijven.
Vervolgens verliep de zitting zoals dat meestal gaat… Als laatste kreeg de zoon van de rechter nog de gelegenheid iets te zeggen. En ja, hij wilde heel graag nog iets zeggen..

Voorstel voor een oplossing

“Rechter, ik heb een voorstel om deze zaak op te lossen. Ik heb dit gisteren bedacht. Mijn zusje kwam toen huilend bij me. Zij weet ook van deze zitting af en was daar erg verdrietig over. Ik heb toen wat bedacht. Ik heb de afgelopen periode 6 maanden fulltime bij m’n pa gewoond. Als ik de aankomende periode nou ook 6 maanden bij m’n ma ga wonen en mijn vader dan verder niets hoeft te betalen, dan is het probleem toch opgelost?”. En toen brak hij: “Het is mijn schuld dat we hier zitten. Omdat ik fulltime bij m’n vader heb gewoond moest hij meer voor mij betalen en daarom zitten we nu hier.”, snikte hij. De rechter stelde hem gerust. Hij hoefde zich echt niet schuldig te voelen. Ze vroeg of we misschien toch even de gang op wilden om te overleggen. Mijn klant gaf aan dit graag te willen en dus werd de zitting even geschorst. En, wat gebeurt er buiten? Mijn klant loopt direct op zijn ex af en geeft ons aan alleen even met haar te willen praten.
Mijn collega en ik blijven daarom op gepaste afstand staan, onder de indruk van wat de zoon zojuist heeft gezegd en het verdriet dat hij daarbij liet zien. Dat doet een procedure dus met een kind…
Mijn oog valt daarbij op de zoon: hij staat huilend te praten met zijn stiefvader die op de gang was blijven wachten. Wat een toestand.. Daarom zou een kind ook niet bij een zitting moeten zijn of bij een procedure betrokken moeten worden, gaat het door mijn hoofd. Hartverscheurend.. Maar aan de andere kant ook bijzonder om te horen hoe een kind vanuit loyaliteit naar beide ouders met zo’n praktische en eenvoudige oplossing komt.

De uitkomst

Lang verhaal kort: mijn klant en zijn ex spreken uiteindelijk af dat het verzoek wordt ingetrokken en dat ze voortaan in zo’n situatie met elkaar gaan overleggen. Wat een onverwacht mooie uitkomst!
We gaan dit met elkaar aan de zoon vertellen. En wat is hij blij! Maar ook verdrietig: hij vertelt dat hij zich al meer dan een half jaar druk maakt over de lopende procedure. Kennelijk heeft hij dit nooit eerder kunnen of durven uiten, nu komt het verdriet eruit. Maar, het positieve aan deze hele gang van zaken is wel dat deze zaak juist door de inbreng van de zoon is opgelost!

Verdriet van je kind

Ik vond het bijzonder en indrukwekkend om mee te maken. Wat het daadwerkelijk zien van het verdriet van je kind met ouders doet! Je wilt je kinderen de ellende van een procedure en het daarbij gepaard gaande moddergooien toch besparen? Zou het voor procederende ouders dan toch nodig zijn dat hun kinderen ook bij de zitting aanwezig zijn?

Houd kinderen buiten de (v)echtscheiding

Het is mij in ieder geval weer eens te meer duidelijk geworden dat in familiezaken zoals deze de gang naar de rechter hoe dan ook moet worden voorkomen. Ook motiveert deze zaak mij nog meer om middels mediation, Overlegscheiden en scheidingscoaching ouders te helpen hun kinderen buiten de (v)echtscheiding te houden.

Wil je weten hoe je tijdens of na de scheiding toch als ouders kunt blijven overleggen en daarmee jullie kinderen veel verdriet kunt besparen? Neem contact met me op via info@advocatenpraktijkdenhollander.nl.